Scoring służy do diagnostyki wyprzedzającej podjęcie decyzji o rozpoczęciu współpracy z innym podmiotem gospodarczym. Nie jest też precyzyjną prognozą zmian jego sytuacji finansowej – nie wszystko o danym podmiocie jest zawsze wiadome osobom przygotowującym tę ocenę. Jest to raczej pewna hipoteza co do tej sytuacji np. w okresie roku, czy kontraktu, do której należy podchodzić w odpowiednią ostrożnością, analizując także stale rozwój sytuacji w otoczeniu badanego podmiotu.
Budowanie karty scoringowej
Scoring, (karta scoringowa, albo model scoringowy), jako produkt finalny jest zbiorem kilku zazwyczaj, ok. 8–10 cech, za które – w zależności od poziomu cechy – przyznawane są punkty. Suma określa ocenę punktową klienta. I choć jest to tylko kwestia umowna, zwyczajowo im wyższa ocena punktowa, tym kontrahent jest lepiej oceniany. Jednakże to, jak definiuje się klienta lepszego, uzależnione jest od celu zastosowania karty scoringowej i jest uwzględniane w procesie jej budowy. Zdecydowana większość kart scoringowych służy do oceny wiarygodności kredytowej i ocenia prawdopodobieństwo niewypłacalności, dlatego im wyższa ocena (ilość punktów), tym niższe prawdopodobieństwo bankructwa[1].
[1] Z. Kordecki, Budowanie karty scoringowej, w: „Miesięcznik Finansowy Bank” 2010, nr 09.
Rating Polski
Agencja ratingowa Moody’s ostrzegła, że eskalacja sporu konstytucyjnego w Polsce może zaszkodzić inwestycjom, a przez to wpłynąć na oceną ratingową kraju.
Płynność finansowa i zarządzanie ryzykiem kredytowym
Najważniejszym bieżącym problemem przedsiębiorstw, działającego w gospodarce rynkowej jest utrzymanie płynności finansowej. W krótkim okresie decyduje ona o jego przetrwaniu na rynku. Najczęstszą bowiem przyczyną upadłości firm nie jest brak ich rentowności, a właśnie kłopoty z bieżącym regulowaniem zobowiązań. Utrzymanie ciągłości funkcjonowania jest celem niewymiernym, który powinien jednak stanowić punkt odniesienia dla wyznaczania innych celów. Nagłe zmniejszenie przepływów pieniężnych z działalności operacyjnej najczęściej prowadzi do przejściowego zachwiania płynności finansowej. Powoduje to przeważnie wzrost kosztów finansowania działalności, co w perspektywie zawsze prowadzi do zmniejszenia wyników finansowych.
Sąd Najwyższy – orzeczenie w sprawie upadłości
Upadłość wykonawcy nie niweczy praw inwestora. Jeśli przed ogłoszeniem bankructwa zlecający prace miał prawo odstąpić od kontraktu i żądać kary umownej, upadłość nie pozbawia go tego uprawnienia. Syndyk musi jednak uznać za celowe kontynuowanie kontraktu i ocenić, czy da się to pogodzić z celem upadłości